सम्पादकीय

 रक्तिमको झण्डालाई माथि उठाऔं !

२०४३ सालमा पंचायती कालरात्रिभित्र सर्वहारावर्गीय आन्दोलनको जुनकीरी बनी जन्मिएको रक्तिम सांस्कृतिक अभियानले तीन दशक लामो अवधि पार गरी चौथो दशकमा आफ्नो गर्विलो पाइलो टेकेको छ । आफ्नो बाल्यवस्थादेखि यो किशोर अवस्थासम्म आइपुग्दा यसले कैयौ“ आरोह अवरोहको घुम्ती भने अवश्य पार गरेको छ । यो अवस्थासम्म आइपुग्दा हजारौं कलाकर्मीहरूले आफ्नो रगत र पसिना बगाएर रक्तिम आन्दोलनलाई अगाडि बढाएका छन् । त्यसरी कैयन् सांस्कृतिक अभियन्ता र कलाकारहरूको पसिनाले निर्मित यो महाअभियान नेपालको प्रगतिशील सांस्कृतिक आन्दोलनको मूल प्रवाहको रूपमा विकसित भइरहेको छ । रक्तिम आफैमा रक्तिम सांस्कृतिक अभियान हो र यसको सांस्कृतिक आन्दोलनको यात्रा अटुट् रहने छ । चेतना र जागरणको सन्देश लिएर यो विश्व मानव समुदायको बीचमा विचरित भइरहने छ । यसको झण्डा स“धै उच्च र गौरवपूर्ण छ र रहिरहने छ । नेपाली समाजमा यसले ठूलो सम्मान र प्रतिष्ठा हासिल गरेको छ र सम्पूर्ण मुक्तिगामी जनताले यस अभियानको नामलाई सम्मानपूर्वक उच्चारण गर्दछन् । मुक्तिगामी जनताको उद्देश्य, लक्ष्य र आकाङ्क्षाको जगमा यसको समृद्धि कायपलट हु“दै जानेछ । तर यति भनिरह“दा हामीले यो पनि इमान्दारितपूर्वक स्वीकार गर्नुपर्दछ कि, युगको आवश्यकताका आधारमा रक्तिमले आफूलाई उच्च विकास गर्न सकिरहेको छैन । यस्तो किन भइरहेको छ ? वस्तुवादी ढङ्गले यसको समीक्षा गर्नु जरूरी छ ।
वर्गीय समाजभित्र कलाको पक्षधरताको स्वरूप वर्गीय नै हुने कुरा यसको स्थापना कालको विधानमा स्पष्टताका साथ किटानी गरिंदै आएको छ । यसको मूल आशय सर्वहारावादी दर्शन, सिद्धान्त र राजनीतिको आधारमा आफ्नो कला साहित्यलाई तिखार्ने, लेनिनको भाषामा कला साहित्यलाई मेसिनको दा“ती पूर्जा र पेंच किलाको रूपमा ग्रहण गर्ने नै हो । अर्कोतर्फ क्रान्तिकारी पार्टीबिना कुनै क्रान्तिकारी आन्दोलन पनि सम्भव नहुने भएकोले क्रान्तिकारी पार्टीको निर्माण र विकास आजको आवश्यकता हो, त्यो अभिभारा पूरा गर्ने कलाकर्मीहरूको पनि दायित्व हो । त्यसको लागि रक्तिम अभियानको सङ्गठनात्मक प्रणाली चुस्त दुरूस्त हुन जरूरी छ, जसको लागि हामी कलाकर्मीहरूका क्रान्तिकारी लौह अनुशासन र सर्वहारावर्गीय उच्च नैतिकता अनुशासन, आचरण र लेनिनवादी सङ्गठनात्मक सिद्धान्त अनुसार सङ्गठनको परिचालन जस्ता आधारभूत सिद्धान्तको आधारमा रक्तिमको संस्थागत विकास अपरिहार्य शर्त हुन् । ती शर्तहरू आजसम्मको नेतृत्वले कति पूरा ग¥यो वा गरेन भावी दिनका लागि त्यो समीक्षाको विषय हुनेछ ।
रक्तिमको इतिहासमा २०५४ फाल्गुण १, २ र ३ गतेको काठमाडौंमा सम्पन्न प्रथम राष्ट्रिय सम्मेलनको ऐतिहासिक महत्व रहेको छ । त्यो स्प्रीटलाई अगाडि बढाउन त्यो सम्मेलनले अहिले पनि हामीलाई दिशानिर्देश गरेको छ । त्यसका लागि हजारौं हजार रक्तिमकर्मीहरू रक्तिमको लाल झण्डा बोकेर देशभरी सङ्गठनको सञ्जाल फैलाउनु आवश्यक छ । त्यसका साथै त्यो ऐतिहासिक सम्मेलनको विशेषाङ्कको रूपमा २०५५ भाद्र महिनामा वर्ष १ अङ्क १ को प्रकाशन गरेका थियौ“, त्यसपछिका दिनहरूमा मुखपत्रले निरन्तरता पाउन सकेन । यसको कारण भावी दिनहरूमा समिक्षाको विषय बन्नेछ । यो खुशीको कुरा हो कि आज २२ वर्षको अन्तरालमा रक्तिम अभियानको मुखपत्र “रक्तिम अभियान” प्रकाशन हु“दैछ । रक्तिम अभियानले आफ्नो स्थापनाकालदेखि सर्वहारावर्गीय वैचारिक धरातलको संरक्षण र संवद्र्धन गर्दै सांस्कृतिक र साहित्यीक आन्दोलनलाई मजबुत बनाउ“दै आएको छ । अझै पनि सांस्कृतिक साहित्यीक आन्दोलनलाई तीव्र गति प्रदान गर्न रक्तिम कलाकर्मीहरूको दायित्व हुन आउ“छ । त्यसैले सम्पूर्ण देशभक्त जनप्रेमी कलाकर्मीहरू नेपाली जनता र राष्ट्रको हित विपरीत खडा हुने सबै खाले अवसरवाद र सामन्ती तथा साम्राज्यवादी संस्कृतिको विरूद्ध जनवादी सांस्कृतिक आन्दोलनको झण्डा माथि उठाउन एकताबद्ध तथा लामबद्ध हुँदै रक्तिमको गौरवपूर्ण इतिहासलाई अघि बढाऔं ।